who / whom

Laat u in deze kwestie niet in de luren leggen door native speakers die u ‘verbeteren’. De meesten onder hen hebben hun grammaticalessen op school diep gehaat en hebben afhankelijk van hun nationaliteit slechts één ding onthouden. Voor Amerikanen is dat de split infinitive en het verbod op het gebruik hiervan. Voor de Ieren is het het gebruik van whom, en de verplichting hiervan. Beide nationaliteiten vergissen zich. U mag alleen whom gebruiken na een voorzetsel. Whom op elke andere plaats klinkt als wier en wien in het Nederlands: curieus, archaïsch, gewild deftig. Wat de split infinitive betreft: heeft er iemand een betere suggestie voor To boldly go where no man has gone before?